De familie Jansen bedankt alle deelnemers voor de ontwerpen die zij hebben gemaakt. Deze brief is voorgelezen door Theo Hakkert tijdens de bekendmaking van de winnaar van Archi-idols.

Geachte aanwezigen,

Tot onze grote verwondering is eind vorig jaar ons priveleven op straat komen te liggen. Een heerschap dat dagelijks van die semi-komische stukjes schrijft in de krant heeft ons hele hebben en houwen op tafel gelegd. Ongevraagd en onbeschaamd. Hij schreef over de erfenis die ons is toegevallen. Over de bouwplannen die we hadden. Zelfs over ieder van ons wist hij al onze liefste wensen. Dat mijn vrouw Jacqueline graag een serre, een patio en doorkijkjes wilde. Dat onze zoon Anthony - een aangenomen kind, ja, nou en? - ruimte zoekt voor zijn jetski, zijn off the road motor en zijn surfplanken. En eigenlijk ook een eigen slaapkamer, want hij maakt graag plaats als zijn zussen logees hebben. Dat oma slecht te been is. Wilde die man van de krant soms suggereren dat oma een kamer op de begane grond zou willen? Dat wij speciaal voor onze dochter Floor een bijkeuken zouden willen, omdat ze steeds thuiskomt met vieze laarzen van het paardrijden en sportschoenen van het hockeyen. Dat haar oudste zus Anne een eigen badkamer wilde. En een inloopkast. Dat Marel, de middelste dochter, een naaktloper zou zijn en dat ze oma plaagt met te hard piano te spelen. En dat ik veel te veel boeken zou hebben, die veel te veel ruimte in beslag nemen en dat al die kasten ten koste zouden gaan van muren waar mijn vrouw haar schilderijen op zou kunnen hangen.

Dat beweerde hij allemaal. En hij gooide het zo maar op straat. Terwijl het gekke is: het is allemaal nog waar ook! Hoe wist hij dat toch? Had hij het op een of andere wijze aan iemand bij ons in huis ontfutseld? Het was ons vreemd te moede. Alle privacyregels waren geschonden.

Maar dit alles had wel een zeer positief eindeffect. Blijkbaar zag een groot aantal in architectuur geïnteresseerde jongeren er een uitdaging in om een woning te ontwerpen waarbij met zo veel mogelijk wensen van ons rekening was gehouden.

Ze zagen onze wensen als een programma van eisen. Al die jongeren gingen een huis voor ons bedenken en ontwerpen! Ze gingen met professionele architecten aan de slag, ja, ze gingen zelfs naar de bouwmaterialen kijken. Het was ongelooflijk, wat een creativiteit legden ze aan de dag. Eind goed, al goed dus.

Want we verkeren nu in de luxe positie dat we kunnen kiezen uit diverse ontwerpen voor het huis van onze dromen.

Ik wil alle deelnemers, alle Archi-Idols hartelijk bedanken voor hun inzet en tijd, voor hun bloed, zweet en tranen, voor hun talent om onze dromen, die zo weinig realistisch waren, toch werkelijkheid te laten worden.

Zoals u merkt, heb ik die vermaledijde stukjesschrijver van de krant bereid gevonden deze brief voor te lezen. Als boetedoening voor het feit dat hij ons priveleven op straat heeft gegooid - en een beetje als dank voor het feit dat hij dat heeft gedaan, want wat krijgen we een mooi huis.

U moet ons maar excuseren. We hebben deze donderdag geen tijd. We zijn bezig meubels uit te zoeken. Behalve Floor dan, die heeft hockeytraining.

Ik wens u een prettig samenzijn, en nogmaals dank,

Namens de familie Jansen,

Rudy